SZJU 2 - "The Brean Lament"

Dziś całkiem inne klimaty niż zaprezentowałam podczas poprzedniego ataku Syndromu Zapętlenia Jednego Utworu. Dziś wzięło mnie na smęty, a mało kto jest w tym lepszy, niż June Tabor (która na pewno jeszcze nieraz się na moim blogu pojawi). Niesamowity głos i talent do niezwykle przejmującej interpretacji. No i sam "The Brean Lament" to utwór, który robi wrażenie. Zastosowano tu ciekawy zabieg - mniej więcej w połowie dostajemy mówione wyjaśnienie tekstu, który bez tego faktycznie mógłby być dla wielu osób niejasny. Ryzykowne. U kogo innego pewnie by to nie przeszło. Tu działa.

The waters they washed them ashore, ashore,

And they never will sail the seas no more.

We laid them along by the churchyard wall

And all in a row we buried them all,

But their boots we buried below the tide

On Severn-side.

The gulls they fly over so high, so high,

To see where their bodies all safe do lie;

They fly all around, and loud they do call

All over the place where we buried them all,

But their boots we buried below the tide

On Severn-side.