Idzie jesień!

Co prawda do początku kalendarzowej jesieni zostały jeszcze dwa tygodnie, a pogodę zapowiadają wręcz letnią - ale już jest inaczej. Nawet najcieplejsze dni różnią się od tych letnich. Noce są coraz dłuższe i chłodniejsze, powietrze pachnie badziej tajemniczo i ogólnie - po prostu się to czuje.

Lubię jesień. To nie jest pora, która kojarzy mi się z końcem, choć przyroda powoli zasypia. Dla mnie jesień to początek, liczę czas od jesieni do jesieni. Może dlatego, że jesienią się urodziłam, a może to przez szkolne nawyki - dość długo się uczyłam, pochodzę z nauczycielskiego domu... Nawet jesienna melancholia, kiedy czasem się pojawia, jest dla mnie tym dobrym rodzajem, inspirującym, nie niszczącym.

Tegoroczna jesień jest dla mnie szczególnie ważna. W grudniu zeszłego roku, kiedy miałam problemy ze zdrowiem i czekałam na ostateczną diagnozę, nie byłam wcale pewna, czy ta pora roku jeszcze dla mnie przyjdzie. Wszystko skończyło się dobrze, ale czasem, patrząc na pierwsze żółknące liście, wciąż nie do końca mogę uwierzyć, że miałam tyle szczęścia.

Wybaczcie, że nie było o ksiażkach, muzyce, ani nawet o kotach, ale po prostu czułam potrzebę, żeby się tym z Wami podzielić.